Lijnen en montage

Bij forelvissen gebruik je meestal een dunne nylonlijn van 0,14 tot 0,20 mm. Deze lijn heeft voldoende rek om de klappen van de vis op te vangen. In helder water is fluorocarbon ideaal, omdat het nagenoeg onzichtbaar is. Voor actieve vismethoden zoals Tremarella kun je ook dunne gevlochten lijnen combineren met een fluorocarbon onderlijn voor extra gevoeligheid.

Forellen zijn schuwe vissen met een scherp zicht. Een te dikke of stugge lijn kan onnatuurlijk gedrag van het aas veroorzaken en forellen afschrikken. De juiste lijn zorgt voor een natuurlijke presentatie, minder weerstand bij aanbeten en beter contact met het aas. Zo registreer je elke tik en kun je sneller reageren op een aanbeet.

Een standaard forelmontage bestaat uit een dobber of drijver, een klein loodje, een wartel en een onderlijn met haak. De afstand tussen dobber en haak bepaal je op basis van de waterdiepte en activiteit van de vis. Voor foreldeeg is een zwevende montage effectief, terwijl bij kunstaas vaak een doorlopende lijn zonder dobber wordt gebruikt.

Een drijvende montage wordt gebruikt met aas zoals foreldeeg of powerbait dat boven de bodem blijft zweven. Zo blijft het aas zichtbaar voor vissen die hoger in het water jagen. Een zinkende montage met lepeltjes of softbaits beweegt juist langs de bodem, ideaal wanneer forellen dieper liggen of trager azen.

De onderlijnlengte varieert meestal tussen 40 en 120 cm. Bij actief jagende forel kun je korter vissen, terwijl je bij voorzichtig azende vis beter een langere onderlijn gebruikt. Een langere onderlijn zorgt voor een natuurlijkere presentatie en minder weerstand bij de aanbeet.

Gebruik kleine, soepele wartels om lijnkinken te voorkomen, vooral bij draaiend aas zoals lepels of deeg. Voor Tremarella zijn speciale rollende wartels ideaal, omdat ze de beweging van het aas natuurlijk houden. Let op dat de wartel sterk genoeg is maar de balans van de montage niet verstoort.

Pas je montage aan op weer, watertemperatuur en diepte. In koud of troebel water werken zwaardere dobbers en iets dikkere lijnen beter. Bij helder, stil water gebruik je dunne lijnen en lichte dobbers om forellen niet af te schrikken. Wissel tussen drijvend en zinkend aas afhankelijk van de activiteit van de vissen.

Gebruik altijd een goede wartel tussen hoofdlijn en onderlijn en controleer regelmatig op slijtage. Vermijd overmatig draaien van het aas tijdens het inwerpen. Spoel de molenlijn strak op en vervang deze tijdig bij slijtage. Dunne nylonlijn kan na veel gebruik geheugen vertonen, wat met een nieuwe spoel direct wordt opgelost.

Voor foreldeeg gebruik je een zwevende montage met een dobber, loodje, wartel en lange onderlijn. Het deeg moet net boven de bodem drijven, zodat de forel het makkelijk ziet. Door de juiste balans tussen loodgewicht en drijfvermogen blijft het aas stabiel in de gewenste zone.

Spoel je lijn na elke vissessie af met schoon water en laat deze goed drogen. Bewaar molens op een droge plek en voorkom direct zonlicht om uitdroging te vermijden. Controleer regelmatig op knikken of slijtagepunten, vooral bij het begin van de lijn en knopen. Vervang je lijn minimaal één keer per seizoen voor optimale prestaties.